La Boussarelle, Cotignac – 25 januari

Ben er. Na een tocht van bijna 5000 kilometer. Hier blijf ik de komende tijd, in een huis diep in de heuvels van Cotignac, een dik uur rijden van Cannes en Saint-Tropez. ‘La Boussarelle’ heet het huis. In het hoofdgebouw woont een Nederlands echtpaar, bijzonder aardige mensen. Zij zitten hier nu 10 jaar en hebben ‘t prachtig gemaakt. Mijn unit bestaat uit twee verdiepingen, boven slaap en werk ik. Alles doet ‘t, is nieuw, schoon en mooi. Internet & satelliettelevisie, dus ik kan gewoon naar Studio Sport kijken.

uitzicht van zo'n 100 kilometer

Gisteren heb ik me geïnstalleerd. Computer neergezet, groot beeldscherm er bij, goeie stoel. Vanaf nu moet ik gaan werken. Elke dag om half 8 uur opstaan, tegelijk met de zon. Half uur hardlopen -mag ook ‘s middags- ontbijten en aan het werk. Elke dag minstens 1500 woorden. Daarna heb ik vrij, mag ik spelen. En ‘s avonds zelf eten maken, iets dat ik in Amsterdam misschien hooguit 1 keer per maand deed. Hier wil ik ‘t elke dag, lijkt me gezond en zo, maar ook uit luiheid, omdat ik ‘t gewoon te veel gedoe vind om elke dag een kwartier het steile stenen pad naar het huis op en af te rijden.

De Provence vormde ‘een inspiratiebron voor menig artiest’, las ik in een gids: voor Picasso, Van Gogh, Matisse en Peter Mayle (die schreef hier de bestseller ‘A year in the Provence’, wat me ruim onvoldoende lijkt om in dat rijtje te mogen staan…). En voor Mark Schalekamp. Aan de slag. Want dat is het vervelende: ik heb nu geen enkel excuus meer om niet te werken, niet te hoeven schrijven…