Er is een nieuwe kroeg geopend in Cotignac. Daar zijn er genoeg van zou je zeggen, een stuk of 6, maar ze hebben allemaal bestaansrecht: drinken is de lokale hobby. Ze zijn zoals elke Franse kroeg: ongezellig, pastis op de bar, mandje met croissants er naast, een wc zonder pot. De nieuwe is anders. La Cava is een tapasbar, gerund door Engelsen. Gisteren was de opening.Ik raak in gesprek met Mike, een grote kale Engelsman, jaar of 50. Hij mist behoorlijk wat tanden.‘They don’t have Guinness today.’Nee, genoeg andere drank, maar geen Guinness.‘Guinness is like food. I once drank it for four days, without having to eat a thing. That was when we celebrated that the war had ended 50 years ago.’Wanneer was dat dan, vraag ik.Hij denkt even na. ‘I don’t know, couple of years ago.’‘What if they gave a war and nobody came?’Mike vindt dat maar een rare vraag. Even stil. Nieuw onderwerp.‘French cuisine is rubbish.’Dat wist ik nog niet.‘Yeah. They cook the meat.’Ook weer afgekaart.Ik vraag of hij hier als gast is.‘No, I work here. This is my bar, I made it.’ Hij wijst om zich heen of het de Taj Mahal is. Er staat een tap, bakjes pinda’s op de bar, er hangen oude kunstschaatsen aan de muur. Waar die vandaan komt?‘From Newcastle.’‘So, you’re a Magpie.’‘Yeah, I sure am.’The Magpies is de bijnaam voor de supporters van Newcastle United.‘Best team in the country.’Staan tweede van onderen.We praten over zijn club, over Alan Shearer, zijn idool, en over Ruud Gullit (‘he’s a wanker‘) die er even trainer was.Dan zeg ik: ‘I support Feyenoord.’Word je doof van Guinness of is het mijn uitspraak? Hij kijkt me even aan en zegt met afschuw: ‘You support Fine Arts?’
Er is een nieuwe kroeg geopend in Cotignac. Daar zijn er genoeg van zou je zeggen, een stuk of 6, maar ze hebben allemaal bestaansrecht: drinken is de lokale hobby. Ze zijn zoals elke Franse kroeg: ongezellig, pastis op de bar, mandje met croissants er naast, een wc zonder pot. De nieuwe is anders. La Cava is een tapasbar, gerund door Engelsen. Gisteren was de opening.
Ik raak in gesprek met Mike, een grote kale Engelsman, jaar of 50. Hij mist behoorlijk wat tanden.
‘They don’t have Guinness today.’
Nee, genoeg andere drank, maar geen Guinness.
‘Guinness is like food. I once drank it for four days, without having to eat a thing. That was when we celebrated that the war had ended 50 years ago.’
Wanneer was dat dan, vraag ik.
Hij denkt even na. ‘I don’t know, couple of years ago.’
‘What if they gave a war and nobody came?’
Mike vindt dat maar een rare vraag. Even stil.
Nieuw onderwerp.
‘French cuisine is rubbish.’
Dat wist ik nog niet.
‘Yeah. They cook the meat.’
Ook weer afgekaart.
Ik vraag of hij hier als gast is.
‘No, I work here. This is my bar, I made it.’ Hij wijst om zich heen of het de Taj Mahal is. Er staat een tap, bakjes pinda’s op de bar, er hangen oude kunstschaatsen aan de muur.
Waar die vandaan komt?
‘From Newcastle.’
‘So, you’re a Magpie.’
‘Yeah, I sure am.’
The Magpies is de bijnaam voor de supporters van Newcastle United.
‘Best team in the country.’
Staan tweede van onderen.
We praten over zijn club, over Alan Shearer, zijn idool, en over Ruud Gullit (‘he’s a wanker‘) die er even trainer was.
Dan zeg ik: ‘I support Feyenoord.’
Word je doof van Guinness of is het mijn uitspraak?
Hij kijkt me even aan en zegt met afschuw: ‘You support Fine Arts?’
Onbekende RSS-invoer
4 Responses to Feyenoord = Fine Arts?