Haal een schrijver in huis!

Files, dat schijnt schering en inslag te zijn tegenwoordig en dan is er ook een boel gedoe met die kredietcrisis, lees ik in de krant. Wat een ellende. Net als vergaderingen en evaluatiegesprekken, irritante collega’s en een idiote baas. Vroeg opstaan, misschien wel om 8 uur of zo. Hopen op een promotie en wat meer vakantiedagen. Had ik ooit ook mee te maken, vroeger, in een Vorig Leven.

Nu ben ik schrijver. Mijn leven staat in het teken van de kunst. Dus is het vaak liederlijk, om inspiratie op te doen. Ben een bohémien en schuim de straten af, op zoek naar vertier, naar iets dat mijn ziel vervoert. Dat kan de glimlach van een kind zijn, maar vaker natuurlijk die van zijn moeder. Ik eindig de dag pas als ik al de sterren heb geteld en heb de volgende ochtend meestal geen idee naast wie ik wakker word.

Maar het is ook lijden. Schrijven is een eenzaam proces, vaak kom je alleen jezelf tegen. Het is zwaar en pijnlijk en in momenten van vertwijfeling vraag ik me wel eens af: voor wie doe ik ‘t eigenlijk? Dan bedenk ik dat ik het doe voor de literatuur, voor de kunst, voor de eeuwigheid. Voor de mensen. Voor u, eigenlijk. Ik lijd voor anderen, wat dat betreft lijk ik op iemand die dat zo’n 2000 jaar geleden deed.

Ik kan me goed voorstellen dat u iets van mijn leven wilt meemaken. Dat kan. Ik laat me graag fêteren. Op uitnodiging kom ik graag bij u thuis, op uw feestje of het diner met uw boekenclubje. Ik geef antwoord op al uw vragen. Ik zal politiek incorrect zijn. Ik zet die mooie fles wijn aan mijn mond en vergrijp me aan uw gasten of personeel. Tevoren kunnen we afspreken wat de grenzen zijn, we kunnen zelfs afspreken dat ik me daar niet aan zal houden – ook misschien wel spannend. Hoeveel u me betaalt, mag u zelf weten. Ik hoor het wel!