Ben een weekje in Bergen, voor de rust. Het is van oudsher een kunstenaarsdorpje, dus ik voel me thuis. Inmiddels is het ook ontdekt door Duitsers en jonge Montessorischoolgezinnen. En door de tweede rondestellen. In het restaurant, een Italiaan, word ik geplaatst aan een tafeltje tussen twee van dit laatste soort.
‘Een witte bal moet eerst twee banden raken en dan pas de rode,’ probeert buurman 1 biljarten uit te leggen aan zijn vriendin. Ze kijkt glazig. Hij is begin 60, draagt Dockers, een roze Ralph Lauren-trui en Puma’s. Haar borsten zijn groot, veel te groot voor het topje dat ze draagt. Haren opgestoken, lippen gestift en hop, daar gaat weer een wijn.
Aan mijn andere kant een degelijker stel. Waar buurman 1 zijn vriendin heeft gespot in het hockeyelftal van z’n dochter, kent buurman 2 de zijne via internetdating. Een typisch Parship-stel lijkt me. Hij advocaat, 50, braaf, maar niet al te succesvol, zij praat een beetje plat -Limburgs of zo- is aan de forse kant en maar tien jaar jonger dan hij. Bepaald geen trophey-wife, maar meer zit er niet in voor ons advocaatje: armoedige bootschoenen bewijzen hoe zijn ex ‘m heeft kaalgeplukt.
Buurman 1 maakt in het Italiaans wat grappen met de ober. Zijn vriendin kijkt een andere kant op, luistert niet, tot -pats!- haar onderbewuste het woord Chardonnay oppikt. ‘Si ober, doe mij nog wat en laat de fles maar staan hoor.’ Een feeks van buitencategorie, als je ‘t mij vraagt. Ze lust er pap van en zuigt waarschijnlijk een meloen door een rietje, maar heeft dagelijks een ochtendhumeur dat duurt tot haar tweede glas wijn.
Mijn andere buren praten intussen niet zo veel, maar ontpoppen zich steeds meer tot verliefde pubers – best schattig eigenlijk. Na het handje vasthouden, gaat nu haar voet zijn broekspijp in, een spierwitte kuit wordt zichtbaar. Ze heeft er zin in. ‘Zullen we betalen?’ vraagt ze hem. De rekening komt en wordt pas betaald na minutieuze studie.
Buiten pakken ons advocaatje en zijn vriendin hun huurtandem en rijden de duinen in. Binnen staat buurman 1 op om naar de wc te gaan, wringt zich langs mijn tafel en geeft me een knipoog. Ook zij kijkt naar me, het loeder, lodderig en zwoel. Het is een uur of 9, zaterdagavond in Bergen.
p.s. ik plaats eens per week een nieuw stuk op mijn weblog. Als je daarvan automatisch melding wil hebben, moet je je aanmelden via de RSS, rechts in het scherm. Dat werkt zo: sta even op het oranje icoontje, dan verschijnt schermpje met bovenin de link feeds.feedburner.markschalekamp etc. Aanklikken en kiezen via welke site je de update wil hebben (je google-of Livepage, Facebook etc)
One Response to De tweede ronde in Bergen