Tommy Wieringa, een collegaatje van me, trok zich om te schrijven altijd terug in een klooster. Geen impulsen, wel zo rustig, tot hij merkte dat tegenwoordig zelfs daar draadloos ADSL is. Weg rust, want als je even je mail kunt checken, doe je ‘t ook. En niet maar één keer per twee uur, zoals je jezelf beloofd hebt.
Ik werk thuis, aan de Nieuwe Prinsengracht. Prachtig natuurlijk, maar het blijft wel stad. Dus kun je verwachten dat als de buren links eindelijk klaar zijn met de installatie van hun nieuwe keuken, de buren rechts een dakterras laten bouwen. En dat de scholen weer begonnen zijn weet ik maar al te goed: ik kijk uit op een schoolplein. Ze zijn uiteraard allemaal hoogbegaafd, die hummels, maar ze hebben vooral ADHD en enorme longen. Je kan er de klok op gelijk zetten: om half 11 begint ‘t, dan stormen ze naar buiten, en soms, als het mooi weer is, blijven ze daar de hele dag. Moeten die fuckkinderen niet gewoon binnen zitten, rijtjes stampen? Leren waar Hoogezand-Sappemeer ligt?
Ik woon hier nu twee jaar. De eerste maanden voelde ik me niet okay. Gaf ik het huis de schuld van: dat was niet pluis. Behalve een mensenmens ben ik namelijk gevoelsmens, dus had ik veel last van aardstralen en dolende geesten. Eerst probeerde ik met het boek ‘Feng Shui for Dummies‘ de chi in mijn huis te veranderen. Plaats hier en daar een kristal, bed naar het noorden, dat soort dingen. Werkte niet. In de spirituele boekwinkel op de Ferdinand Bolstraat raadpleegde ik vervolgens een heks. Zij bladerde in haar grote toverboek en zei me dat ik om de zaak te zuiveren met brandende salie langs de muren moest gaan. ‘Natuurlijk wel even de ramen open zetten daarna,’ sprak de kol, ‘anders kunnen de geesten er niet uit.’ Ik heb ‘t nog gedaan ook. En was blij dat niemand me kon zien.
Inmiddels is mijn huis een fijne werkplek. ADSL gooi ik er halve dagen uit, ik zit op een mooie aardstraal en vanaf half 11 zet ik mijn IPod op.
6 Responses to Uitstekende aardstralen