Ik zal u nooit lastig vallen met mijn kwaaltjes. Ik zou niet durven, sinds mijn huisarts mij een jaar of wat geleden uitmaakte voor hypochonder. Tegenwoordig vertoon ik me pas op zijn spreekuur als ik minstens drie klachten heb, waaronder in ieder geval een zo goed als dodelijke ziekte. Maar nu fysiek malheur mij het werk onmogelijk maakt, vind ik het relevant te bespreken.
Het begon onschuldig: mijn tandarts moest vorige week 3 vullingen vervangen. Fluitje van een cent. Mooie kerel overigens, die tandarts. Ik ken ‘m sinds ik mijn eerste Robin Good-pand van hem huurde, zijn oude woonhuis. Steeds vaker kwam-ie langs, zogenaamd om iets uit de berging te halen, maar eigenlijk om bij ons naar de knappe stagiaires te komen kijken en gebietste sigaretjes te roken, terwijl zijn hond, een moddervette Labrador, in de keuken de vuilnisbak leeg vrat.
Mijn landlord werd ook mijn tandarts. Hij doet dat homeopathisch, zegt-ie. Alle andere tandartsen zijn prutsers, zegt-ie. Hij zegt zo veel, die man: hij lult vijf kwartier in een uur. Intussen lig je dan op de stoel, mond opengesperd, niet in staat om iets terug te zeggen, ook niet als-ie af en toe een vraag stelt – dus die beantwoordt hij zelf. Vaste prik is een mop, eentje met een baard als Sinterklaas.
‘Mark, wat ik vanochtend meemaakte!’ zo begint-ie standaard. ‘Ik stond bij de tram. Vraagt die man naast me aan zijn vrouw: “Goh, wat vind jij eigenlijk fijner, Kerst of seks?” Zegt die vrouw, “Nou, Kerst natuurlijk.” Vraagt die man: “Hoezo?” Zegt die vrouw: “Ja, want da’s vaker.” Dat niveau. Hij lacht zelf bulderend. Zijn assistente vindt z’n moppen zichtbaar stom, waar ik om wil lachen, wat onmogelijk is met een boor en een afzuigslang in je mond.
Maar een dag na mijn bezoek van vorige week groeiden de pijnen tot helse proporties, links boven in mijn mond, ergens in m’n kaak. ‘Kan gebeuren,’ zei mijn tandarts toen ik ‘m belde, ‘1 op de 10 patiënten heeft dat. Zo weer goed: gewoon driemaal daags gorgelen met bosbessensap.’ Geraaskal natuurlijk, dus eet ik al een hele week Ibuprofen als pepermuntjes.
I’m a tough cookie, I’ve been to Nam en kan wat hebben, maar morgen kijkt een kaakchirurg er naar. Zal wel ernstig zijn. Wat een ellende. Komende stukkies komen wellicht uit kamer 263 in het OLVG. Uw bloemen & cadeautjes zijn welkom, bezoek tussen 12 en 14 uur.
p.s. Vind je mijn blog iets, nomineer ‘m dan voor de Dutch bloggies: http://www.dutchbloggies.nl
6 Responses to Komt een man bij de tandarts