Kermis in het dorp

Deze week was ik in Poortugaal. Niet te verwarren met Portugal. Allebei onder Rotterdam, dat wel, maar het één verder dan het ander. Mijn vader woont hier en bij hem heb ik kunnen revalideren van mijn zware kaakkwetsuur. Het gaat iets beter, dank u.

In Poortugaal gebeurt gelukkig niet zo veel, maar deze week was er kermis. Daar was ik zeker 25 jaar niet geweest en ik zag dat er niks is veranderd: nog steeds zijn er botsautootjes, een schiettent, een Hollandse gebakkraam en zo’n kar waar je met een grijparm kunt proberen een Rolex te pakken in een glazen box. Ook is er een Dominator, een woest draaiende molen. Regelmatig vallen daarmee dodelijke ongelukken, maar in ieder geval verlies je je sleutels en muntgeld als je op 6 meter ondersteboven in een beugel bungelt.

Het is een uur of 5 en nog niet zo druk. De exploitant van het Frankenstein Castlle hoopt meer volk te trekken door gedateerde gabberhouse een tandje harder te zetten. De lokale jeugd schoolt samen rond de elektronische boksbal. De jongens lijken allemaal op Robin van Persie: pokdalig, bleek, slungelig en veel gel. De meisjes er naast, parmantig rokend en poserend. De leader of the pack draagt een Feyenoord-shirt en zit op z’n troon, een paarse scooter. Op de treeplank een kratje Heineken, om de scooter wat kapotte flesjes.

Ik probeer al een euro of 20 een Rolex te grijpen -‘t zijn echte, zweert de kermismeneer- maar krijg tot nu toe een pluche beer voor de moeite. Er is toch wel iets veranderd in die 25 jaar: vroeger gaf mijn moeder me 10 gulden voor de kermis. Daar moest ik de hele week mee doen, maar al na een half uur was het op en was ik genoodzaakt uit haar portemonnaie te jatten. Nu pin ik – ik wil die Rolex.

Het alpha-aapje-in-Feyenoord-shirt lìgt inmiddels op z’n scooter en ontvangt een jochie dat z’n nieuwe vriendin wil voorstellen. Al na een minuut vertrekt het stel weer en is zij blijkbaar goedgekeurd, want trots grijpt hij haar vol in d’r kont. ‘Je kunt nog meedoen, jongens en meisjesssss, nieuwe ronde nieuwe prijsjessss,’ wordt omgeroepen. Ik heb nog steeds geen Rolex gewonnen en mijn kiespijn kruipt onder de pijnstiller tevoorschijn.

Bij de scooter loopt een meisje huilend weg, terwijl Nick & Simon ‘Pak maar m’n hand’ zingen. Achter de gebakkraam wordt ze getroost door haar vriendin. Ik ga naar huis met 2 beren en een giraffe.

p.s. Vind je mijn blog iets, nomineer ‘m dan voor de Dutch bloggies: http://www.dutchbloggies.nl