We're going to Ibiza

De spotgoedkope vlucht van Gerona naar Ibiza wordt alras duurder, had ik willen schrijven. De eerste 60 euro omdat ik mijn boardingpass niet zelf had geprint. Vervolgens vindt het Ryanair-mormel bij de balie dat ik 10 kilo overgewicht heb. Zij zelf ook, kan ik zien, dus waarom moet ik 150 betalen? Maar goed dat ik zo rijk ben.

Herfst is mij te goede vrienden met winter, dus het is tijd om naar het zuiden te trekken – net als de ganzen,  zo onnozel zijn ze niet. Om m’n manuscript af te maken heb ik nog zo’n twee maanden nodig en die wil ik doorbrengen in Zuid-Frankrijk of Ibiza. Om de zaak te verkennen ging ik de afgelopen week eerst naar Aix-en-Provence en daarna via Gerona naar Ibiza. Klinkt leuk. Reizen is immers leuk. O ja? Het is een hardnekkig misverstand, had ik willen schrijven, dat reizen leuk is.

Voor de bagagedrop-off-balies is de rij eindeloos, vliegveldbeambten zien er bars op toe dat het vee binnen de afzetting blijft. Veel Engelsen: dit vee graast normaal gesproken in de Kalverstraten van Londen, Manchester en Birmingham. Now they’re going to Ibiza, deze Venga-boys & girls, want het is closing-party weekend op het eiland. De Pacha, Privilege, Space en Amnesia sluiten het seizoen af en daar moet je bij zijn, de pillen zijn in de aanbieding en de top-DJ’s draaien tot 10 uur ‘s ochtends.

Eenmaal aan boord begint achter me een kind onbedaarlijk te huilen, zeker 110 decibel, het wint in ieder geval makkelijk van mijn IPod. Mijn buurman stinkt uit zijn poriën naar de drank van gisteren. Ben de enige in het vliegtuig zonder tattoos – samen met dat krijsend kind, al zou ik daar geen geld op durven zetten. Mijn plek is te klein voor m’n benen, die ik half in het gangpad moet plaatsen. De stewardess stond al twee keer op mijn voet en wil me nu 4.30 euro laten betalen voor een flesje water. Ze moet er zelf ook een beetje om lachen.

Dat had ik allemaal willen klagen. Maar dat doe ik niet, want ik zit inmiddels aan de rand van een zwembad, met uitzicht op een prachtige vallei, ver weg van Engelsen vol plakplaatjes. Ik heb net geluncht in Santa Gertudis, vette gamba’s a la plancha en vanavond ga ik Barcelona-Dynamo Kiev kijken in een kroeg vol zenuwachtige Catalanen. Reizen mag dan niet leuk zijn, aankomen is fijn.