Als intermezzo op het symposium krijgt de zaal lachtherapie voorgeschoteld.
‘Goed, denkt u nu aan iets grappigs, iets lolligs.’ De lachtherapeut is een lange dunne man met een baardje, een groene boswachterstrui, grijze schoenen en een bril. ‘Maar u mag ook gewoon, zonder reden, gaan lachen. Doet u mee?’ Hij begint hij te lachen, licht bekakt, eerst zachtjes, dan steeds harder, met hoge uithalen – maar z’n ogen lachen geen moment. Hij doet me denken aan Gargamel, de boosaard bij de Smurfen.
Ik fietste er wel eens langs, in het Vondelpark, langs zo’n groepje dat op een druilerige woensdagochtend therapeutisch stond te lachen. Ze keken er behoorlijk ongelukkig bij.
Tsja. Ik moet lachen wanneer mijn broer vertelt dat hij in München graag ‘zwei bier und ein tropical drink’ bestelt. Ik vind ‘t geestig als ik hoor hoe de rondleider in De Kuip, een oud mannetje uit Charlois, nét de verkeerde dingen mooi vindt. ‘De veldverwarming is errug goed. Een laag van 15 centimeter sneeuw branden we in een een half uur weg.’ Om glimmend van trots te eindigen met: ‘Dat kost net zo veel energie als 600 huishoudens in een jaar gebruiken.’
Sommige mensen lachen hard om hun eigen grap, anderen lachen nep. Soms lachen mensen makkelijk, omdat ze daarop zijn ingesteld. In de bioscoop kijk ik wel eens verbaasd om me heen als ik merk dat ik de enige ben die nog niet gelachen heeft. Ik maakte mee dat Theo Maassen in De Kleine Komedie vertelde over zijn depressie. Het was ‘m zware ernst, maar de zaal bulderde.
Ik had ooit een date met een meisje dat er prachtig uitzag. Ik had grote plannen met ‘r, tot ik een grap maakte. Ze begon te hinniken -een paard was er niks bij- en de hele kroeg keek geschrokken naar ons tafeltje. Toen ik per ongeluk 3 minuten later weer een grap maakte, wist ik genoeg: ik stond op om sigaretten te kopen en kwam niet meer terug.
‘Lacht u nu voluit vanuit uw buik,’ beveelt de lachtherapeut. Iedereen lacht. Eén iemand niet: schuin tegenover me, op de andere tribune, zie ik mijn vriendin A. Hoe harder haar buren lachen, hoe bozer haar blik. En daar moet ik dan wel weer om lachen – voor mijn part vanuit mijn buik.
3 Responses to Lachtherapie