Gezocht: une assistente personnelle

Werken wordt nog steeds bemoeilijkt door mijn armblessure. Dus plaatste ik vorige week deze advertentie in de Var-Matin: ‘Voulu, une jeune jolie fille pour assister un écrivain Hollandais, blessé mais encore très vital. 5 euro par heure. Auditions à jeudi, Chemin de Correns 12, dès 9 AM.’ Ik werd donderdag wakker van geroezemoes en toen ik uit het raam keek zag ik al een behoorlijke rij op de berg, beginnend beneden bij de put. Het was pas half 9…

Om 9 uur stipt inspecteerde ik samen met Kook, mijn landlord in de Boussarelle, die rij. Sommige meisjes waren gekomen met hun moeder, anderen met een vriendin. Tot m’n verbazing waren er ook wat jongens gekomen, maar die stuurden we weg, hoe feminien ze ook oogden. We konden beginnen en een voor een kwamen de meisjes m’n werkkamer binnen voor een kort diepte-interview met vragen als:
‘Ben je een mensenmens?’
‘Hou je van typen?’
‘Wat is je sterrenbeeld?’
‘Is er leven na de dood?’
‘Vind je ‘t goed om ook af en toe in het weekend en ‘s nachts te werken? (inspiratie komt niet op kantooruren)

Moeilijke vragen, hoor ik je zeggen, maar zo hoort dat nu eenmaal. Het gaat om inhoud, niet om uiterlijk, zo selecteerde ik bij Robin Good ook de stagiaires.

Kook en ik hadden een systeem bedacht. Degenen die door gingen naar de volgende ronde verzamelden zich in de badkamer, de anderen werden door Kook in de keuken opgevangen met een troostend woord en een kop thee. Het was een spannende middag. Na 4 zenuwslopende ronden eindigden we met 3 kandidaatjes, elk met andere kwaliteiten. Juliette bijvoorbeeld, 22, kon niet goed typen, maar was wel heel gevoelig. Daar was dan weer een mouw aan te passen door dat typwerk over te laten aan Claire, 24. Bianca had weer een ander voordeel, die had wel eens een boek gelezen. Ik slaap er nog een nachtje over en laat je de uitkomst weten.