Mijn eerste boek heette ‘Ridder Robert gaat op stap’, over een eenzame edelman die verwikkeld raakt in de hachelijkste avonturen. Een episch werk, kan je wel stellen. Tien pagina’s getypt op mijn vaders machine, de omslag tijdens handenarbeid geschilderd met ecoline. Uitgeverij Mark Schalekamp BV stond er, als achtjarige neigde ik al naar self-publishing. De hele druk, twintig stuks gekopieerd in de bibliotheek, verkocht ik binnen een week. Het is nog niet verfilmd.
‘De Rebellenclub’ was het tweede, in ’00. Portretten van enfants-terribles in de Nederlandse sport. Mijn trots was zelden groter dan toen ik mijn eigen boek zag liggen in de etalage van Athenaeum. Het lag er vanwege sportboekenweek, niet omdat het een enorme hit was, maar toch. Ik ging in die tijd regelmatig langs boekwinkels, gewoon, om even te kijken of mijn kindjes er wel goed bij lagen. Bij Scheltema gaf ik ze dan wel eens upgrade, verhuisde ik ze van vier hoog achter naar een plekje naast de kassa. Daar werden ze al snel weer verjaagd, zodat ze nooit buiten hebben mogen spelen, maar oud en stoffig werden in die boekwinkel. De grootste stapel zag ik uiteindelijk bij De Slegte, en uit dat weeshuis bevrijdde ik ze zelf, het hele zwikkie voor een prikkie, zo’n 200 boeken, zodat ik voor jarenlang aan verjaardagscadeau’s had.
‘De Parvenu’ is het derde. Raar gezicht: ik zag het een wildvreemde mevrouw lezen in een kroeg, een meneer stond er mee in zijn handen in mijn buurtboekwinkel Zwart op Wit – en legde het weer terug, verdomme. Het gaat goed met dit kind, het wordt mooi gevonden en terwijl de publiciteitscampagne nog moet beginnen, is het al meer dan 1.000 keer verkocht. Hier en daar ligt ‘t in een top 10, in een enkele etalage, met Kluun als ordinaire buurman, maar er zijn ook winkels die het nog niet hebben. Die distributie wordt perfect zodra de tweede druk er is, die van De Arbeiderspers.
Weet je, mensen vragen me voortdurend: ‘Mark, ik heb zo genoten van je boek, het heeft mijn leven compleet veranderd. Kan ik nu iets voor jou doen?’ Ja, zeg ik dan, er is iets wat je kunt doen. Koop een reserve-exemplaar, prijs het de hemel in bij je vrienden, geef ‘t ze cadeau, geef mensen van wie je ook maar vermoedt dat ze het nog niet hebben aan bij de politie, dwing je boekwinkelier dat-ie ‘t in prominent in het zicht legt, desnoods onder bedreiging. Genoeg te doen!
