Krijn

Over privézaken schrijf ik liever niet. Te saai. Als het soms privé lijkt wat je van me leest, is het niet waar. Gelogen, zou je zeggen over gewone mensen die dit flikken, fictie als het over een schrijver gaat.

Twee broers heb ik, ik ben de oudste – al is dat uiteraard niet te zien. Grote kerels, drie en vier centimeter langer dan ik. De jongste, laten we hem Nick noemen, hebben we ooit op zijn zesde opgehaald uit een Roemeens weeshuis. Vertel ik graag, ‘t liefst waar hij bij staat. Is niet waar, al zou het wel zijn luiheid en het stelen van LP’s en geld uit mijn kamer verklaren. De oudste, Simon voor het gemak, heeft drie bloedjes van kinderen, eentje van bijna tien.

En sinds vandaag is ook de jongste vader. Da’s prachtig, en bepaald niet vanzelfsprekend. Dieudonné had-ie kunnen heten, of Langverwacht, maar hij heet Krijn. Krijn Schalekamp, een jochie. Gelukkig maar, zei zijn vader opgelucht, want wat moet je nou met een meisje? Krijn Schalekamp, lead-zanger van Station Blaak, hoofdact op Pinkpop 2033. Krijn Schalekamp verlengt zijn contract bij Feyenoord, nadat hem een basisplaats gegarandeerd is. Krijn Schalekamp volgt Geert op, wint de Tour en verkoopt Chelsea.

Kan allemaal, maar hij hoeft natuurlijk helemaal niks te worden: hij is. Kleine Krijn. Mijn neefje. Vanochtend geboren, half elf. En da’s echt waar.