Fritz Korbach

Elf jaar geleden schreef ik mijn eerste boek, De Rebellenclub, een serie portretten van enfants terribles in de sport. Nederlanders, dus McEnroe, Gascoigne of Cantona niet, maar Gijp, Been, Ling en Van ‘t Hek wel. Vijftien mannen en één vrouw, Bettine Vriesekoop. Aan heur haren erbij gesleept, op verzoek van de uitgever: het zijn van belhamel is een typisch mannelijke kwaliteit.

Het schrijven van het boek vond ik leuk, maar mijn grootste lol zat ‘m in het interviewen van de geportretteerden: een dag op pad met Van der Gijp of Jan Ykema bijvoorbeeld, twee vage meetings in een Van der Valk-hotel met Hans Kraay jr en naar de Chinees met Gerben Karstens, wielrenner in een tijd dat je soms stomdronken op de fiets kon zitten of je het peloton voor de gek kon houden door na een demarrage je te verstoppen achter een hooiberg.

Natuurlijk zat Fritz Korbach in m’n boek. Hem sprak ik in Almelo, waar hij net was aangesteld als trainer van Heracles, wat ook onder zijn leiding een zieltogend eerste divisie-clubje zou blijven: zijn komst had nu eens geen effect. Het was half 11 ‘s ochtends en ik zat klaar met blocnote & bandrecorder aan een tafel in een hoekje van de vreselijk ongezellige sponsorlounge. Daar kwam Fritz, in trainingspak, Telegraaf onder de arm.
‘Moet je drinken, jongen?’ Hij stak de fik in een sigaartje.
Kopje thee voor mij, colaatje voor de trainer. Colaatje knipoog, wist de barvrouw, een vette zelfs.

Ruim een half jaar later, in mei 2000, presenteerde ik mijn boek in de tuin van de uitgever. M’n vrienden waren van de partij, net als de mensen van Thomas Rap. Ook de enfants terribles had ik vanzelfsprekend uitgenodigd. Helaas hadden die het te druk – het zijn tenslotte Bekende Nederlanders. Op ééntje na. Of het nou het vooruitzicht van een middag gratis drank, interesse in mijn boek of omdat-ie toevallig in de buurt was, ik weet het niet. Maar Fritz was er, lurkend aan een sigaar, zonnebril in z’n haar, whiskey-cola in z’n knuisten, stoere verhalen vertellend aan HBS-ertjes.

Dit weekend is hij overleden. Was ‘n mooie kerel, die Korbach.

Lees hier het portret van Fritz Korbach uit De Rebellenclub.

p.s. Ik heb nog wel een paar Rebellenclubs liggen thuis. Voor een zacht prijsje heb je er eentje, laat maar weten.