Gezellig: Occupy Amsterdam!

Pretpark Amsterdam heeft er sinds zaterdagmiddag een attractie bij. Op de Dam staat een reuzenrad, in De Bijenkorf kun je terecht voor een shopping-experience en daar pal naast op het Beursplein is nu Occupy Amsterdam, een interactieve demonstratie demonstreren.

De belevenis start sterk: bij het betreden van het plein krijg je -net echt!- een briefje in de hand gedrukt waarop in krom Engels staat dat je meedoet aan een actie waar politie-ingrijpen mogelijk was, dus ‘let op elkaar en laat je niet provoceren’. Het is gezellig druk op het terrein. Links een stalletje van de Jonge Socialisten, ze verkopen praatjes en veganistische koeken, daar filmt een cameraploegje van het NOS Journaal een groepje jongeren dat in kleermakerszit trommelt en mondharmonica speelt en iets verderop, in de Meningenmachine, mag je je eigen actiebord maken. ‘Weg met Beatrix, de belastingnemer!’ schildert iemand. En ‘Money don’t exist’.

Een Jonge Socialist, aardig ventje, biedt me een actiekrantje aan.
‘Blijf je hier lang?’ vraag ik. Voor Occupy Wall Street zitten ze al een maand in een park.
‘Ja,’ zegt-ie en wijst op een zak waar een paar tentstokken uitsteken.
‘Wordt nog lastig met je haringen,’ zeg ik.
‘O. Ja,’ zegt de socialist beteuterd, kijkend naar het beton op het Beursplein.

‘Je hebt Keynes, en je hebt de Hongaarse school,’ beweert een man naast me. Zijn lange paarse jas is behangen met buttons. Ik zie er eentje van de Frank Boeijen Groep. ‘Maar wat nu gebeurt is dat die beide systemen gecombineerd worden en ja, dat werkt niet dus.’
Z’n gesprekspartner kijkt onbegrijpend, maar knikt instemmend en antwoordt: ‘Je bent in dit land alleen maar een nummer.’
‘Dat is helemaal waar,’ beaamt de lange paarse jas.

Iedereen is het vanmiddag roerend eens met elkaar, al beweerde je dat de Chinese maffia samen met de Paus achter de kredietcrisis zitten. Over een kwartier start de paneldiscussie, wordt er omgeroepen, maar het had net zo goed de melding kunnen zijn dat Ricky kon worden opgehaald in de ballenbak. Drie agenten leunen tegen hun busje, zich koesterend in het zonnetje en een klodder duivenpoep landt op de jas van de Powned-verslaggever.