‘Moien!’ Daar gaat Marc Angel weer, met in zijn linkerhand een pen, een rode ballon of een ander cadeautje – zijn rechterhand schudt het electoraat. 20 oktober zijn de parlementsverkiezingen, dus de LSAP laat z’n snufferd zien, ook op de zaterdagmarkt op Place Guillaume: ingeklemd tussen een worstenboer en een bloemenkraam hebben de Luxemburgse socialisten een stand.
‘Moien,’ goeiedag op z’n Luxemburgs. Onvermoeibaar en goedgeluimd knoopt hij praatjes aan, legt hij uit hoe zijn partij van het land een paradijs zal maken, luistert hij naar mensen die een potje willen klagen. Of hoort hij ze zeggen dat ze niet op hem kunnen stemmen, want dat mogen alleen de 250.000 Luxemburgers, niet de 250.000 buitenlanders die binnen de landsgrenzen wonen.
Het staatje heeft toch al een gek kiessysteem: je kiest niet perse één kandidaat, je kunt je stem spreiden, een beetje zoals je legers plaatst in Risk, bijvoorbeeld vier partjes op een liberaal, omdat je diens partij het beste vindt, drie op de christen-democraat die je toevallig kent (wat goed mogelijk is in Luxemburg). En nog eentje op die zeer populaire socialist, op Marc, al jarenlang gemeenteraadslid. ‘Ik ken een Finse politica, die ook nog dichter is. Ze noemt zichzelf poetician. Ik ben poli-tainer.’ Bovendien openlijk homo, net als zijn lijsttrekker, de huidige minister van Economische Zaken, een vriendelijke veertiger met een hip getrimd baardje. En net als de burgemeester van Luxemburg-Stad – en wij maar denken dat Amsterdam gay capital is.
Om twee uur is de markt afgelopen, bouwt de minister van Economische Zaken het standje af, gaan de niet uitgedeelde pennen terug in de doos, worden de ballonen in trossen van tien uitgedeeld aan wat kleuters. Marc stapt op z’n fiets, LSAP-sticker op het spatbord, links en rechts mensen groetend, op naar de volgende campagnegelegenheid. ‘Moien!’
Naschrift: Marc is op 20 oktober met ruime stemmen verkozen.
