Finland is Scandinavisch. De winter begint daar zo’n beetje in oktober en duurt tot mei, in die maanden is het er pikkedonker en grijs. Wat krijg je van dergelijke deprimerende omstandigheden? Dorst.
Finland is Scandinavisch. Dus met een uitstekende verzorgingsstaat. Betaald van belasting, op alles: loon, auto’s, maar vooral fiks op Dingen Die Slecht Zijn: alcohol en sigaretten. Moeilijke combinatie dus.
De oplossing is een retourtje Tallinn, met de boot – al kunnen ferries op de Oostzee levensgevaarlijk zijn: deze week precies twintig jaar geleden zonk de SS Estonia, bijna 1000 man verdronken. Maar goed, ‘s ochtends heen, twee en half uur varen, ‘s avonds weer terug. Kost vier tientjes, maar die drink je er wel uit. Want in Estland is de drank normaal geprijsd en aan boord, belastingvrij, nog beter. De SS Finlandia is zo’n schip. Beneden de auto’s, de achterbak klaar om volgestouwd te worden. Dan twee lagen hutten, en daar bovenop het belangrijkste: de slijter. Niet zo’n kleintje ook. Rijen wijn, flesje Chablis 9,95 – wat aan Finse wal een glaasje kost. Een stevige whiskey-afdeling, en het grootst het assortiment wodka.
Van al dat gewinkel krijg je natuurlijk al zin in bier, dus trek je naar een barretje. Waar je kunt luisteren naar een van de artiesten, want er is heel veel on board entertainment: in de Turkuu-lounge begeleidt een man zichzelf op synthesizer, hij speelt verzoeknummertjes. Van Donna Summer tot Oasis, maakt hem niet uit. En in de achtersalon zingt een jazz-zangeres op een barkruk, haar kruipend kort rokje laat steeds meer dik been zien. Veel last hebben de passagiers niet van haar: ze zuipen, of ze gokken op de tientallen gokkasten. Het enige wat ontbreekt zijn hoeren, maar misschien huizen die wel in de hutten.
We naderen Helsinki, die prachtige stad. Buiten op het dek is het mooi en zacht, binnen liggen inmiddels wat mensen te slapen op de grond of op hun tafeltje, het hoofd naast een pot verschraald bier en leeg zakje chips. De zangeres zingt haar versie van Fly me to the Moon en schrikt wanneer een treetje Heineken van een trolley valt, bijna tegen haar kruk. Het is september, de winter is niet ver weg meer, en deze mensen zijn er klaar voor.
