De Corona-maatregelen lijken vooral ingegeven te zijn door de gedachte van wat niet kan. Zo komen we er nooit uit, terwijl het echt niet zo ingewikkeld is.
1) Bescherm om te beginnen de kwetsbare groep: zorg dus dat verzorgingstehuizen veilig zijn (en dat het personeel daar dus mondkapjes heeft (!) en kan testen). Andere ouderen en kwetsbaren krijgen een thuisservice voor boodschappen en maaltijden, maar mogen (niet verplicht!) ook naar een vakantiepark of Corona-hotel.
2) Open wat open kan, en dat is veel. Kappers, fysiotherapeuten en al die andere beroepen waar die 1,5 meter afstand geen doen is. Sportfaciliteiten waar contact beperkt is weer open, zoals tennis- en golfbanen. Bioscopen, theaters. Horeca weer open, personeel met mondkapjes. Die heb je ook op in het openbaar vervoer (ook vliegtuig). Zijn die er te weinig, zegt u? Dan moeten er heel snel meer worden geproduceerd, dat kan toch niet zo ingewikkeld zijn. Want uiteraard moet medisch- en zorgpersoneel werken met streng gecertificeerde kapjes, maar zo perfect hoeven die voor anderen niet te zijn.
Het lijkt niet zo ingewikkeld, maar voorlopig lijkt de regering niet van zins zijn beleid al te veel aan te passen. Het gaat simpelweg bij lange na niet snel genoeg. En intussen raken gezonde bedrijven in grote problemen, gaan sommige zelfs al failliet. Met grote gevolgen, want nog afgezien van dat ondernemersleed zorgt dat ook voor ellende bij hun leveranciers, bij werknemers die hun banen verliezen, bij de overheid die dan moet opdraaien voor nog meer werklozen waar daar minder belastingkomsten tegenover staan. En is er nog ander leed: in de culturele sector, operaties die uitgesteld worden, kindermishandeling, meer eenzaamheid bij ouderen. Een ongekende ramp in wording.
Daar is nu nog iets aan te doen, als we heel snel de samenleving verlossen van die houdgreep. Nu luistert het kabinet bijna exclusief naar een clubje van artsen & virologen, heel snel moet er ook geluisterd worden naar anderen. Naar ondernemers, groot of klein. Naar psychologen, die zien dat de maatregelen niet houdbaar zijn. Naar jongeren. Sporters en hun clubs. Daarvoor is actie nodig, anders wordt er niet naar hen geluisterd.
Het is tijd voor actie. Kappers moeten hun zaak weer openen, kroegbazen moeten het terras uitzetten. Natuurlijk dragen ze een mondkapje en wassen ze hun handen, ze zijn niet onverantwoordelijk, maar ze zouden zich niet moeten houden aan de regels die hen in een faillissement storten. Noem het burgerlijke ongehoorzaamheid. Dat zal wat gedoe geven, want niet iedereen zal het begrijpen. De politie zal wellicht ingrijpen. Dan moeten ze geholpen worden, om te beginnen doordat een eventuele boete vergoed wordt uit een heel snel op te richten Nationaal Fonds voor het Behoud van de Economie. Of zo. Andere acties kunnen volgen, advertenties in landelijke dagbladen. Een breed gedragen protest. Axie!
