‘t Werkt ook bij deze blog: de titel zorgde dat je dit nu leest. Toch? Sex sells. Ronnie niet. Die had een cafeetje aan de N62, zo’n 300 kilometer ten westen van Kaapstad. Langs een tweebaansweg waarover af en toe een vrachtwagen dendert, of een bakkie van boeren, hun knechten staand achterin, op weg van niks naar niets. Het dichtstbijzijnde teken van beschaving is Barryvale, een gehucht, een vallei verderop.
Ronnie verkocht broodjes, koffie en wat biertjes, maar druk had-ie het natuurlijk niet. Dat veranderde toen een jaar of 10 geleden een vriend van Ronnie hem een poets wilde bakken: ‘s nachts pakte hij de ladder en een blik rode verf en de volgende ochtend stond er SEX tussen Ronnies en Shop. Boos zal die niet geweest zijn, vermoed ik. Zo’n type is Ronnie niet: hij lijkt een ouwe hippie. Of had de bassist van de band van, pak ‘m beet, Nena kunnen zijn. Lijzig, lichte ogen en een vlassig baardje. Zijn tijd duurt ‘t wel en dat SEX liet hij gewoon staan.
De eerste truckchauffeur die vervolgens stopte, hoopte natuurlijk op wat vertier, op een verzetje na urenlang struisvogels, bergen en woestijn. De tweede ook, en vervolgens werd het een hit en ging de grap viraal avant la lettre toen Lonely Planet vermeldde dat je op die eindeloze weg tussen Kaapstad en Port Elizabeth, een alternatieve Gardenroute, even bij Ronnie moet stoppen. Een biertje en een broodje is nog steeds eigenlijk het enige wat je er koopt, maar het plafond is behangen met BH’s en damesonderbroeken, met daarop de namen van de gasten die ‘m daar hebben opgeprikt. En de muren, ook die van de vieze kleine plee, zijn beplakt met visitekaartjes, echt niet alleen van Ed uit Johannesburg, maar vanuit Stuttgart, New York, Adelaide.
Ik heb geen kaartje, en ook geen BH, maar krijg wel een biertje van Ronnie. ‘Eindelijk waait ‘t een beetje,’ zegt ie, uit het niets en zwijgt weer, kijkend in de zinderende verte. Desperado, zingen The Eagles. Ik ben de enige klant, Corona maakt dat er al bijna een jaar geen bussen Duitsers zijn aangemonsterd. Het waren ooit gouden tijden, af en toe bleef er waarschijnlijk heus wel eens een toeriste een nachtje plakken. Nu is het niks. Doet ‘m denken aan de tijd voordat die vriend met de pot verf de ladder op was gegaan.
