Recensie van Claartje Kruijff

‘Een  intelligent en geestig geschreven maar ook schrijnend  boek over een omhooggevallen bankier die een zoekende ziel blijkt met een enorme dosis onvermogen zoals wij allemaal….’

‘Net zo humorvol en anekdotisch als Het Diner (Koch) maar met meer nuance en gelaagdheid in het verhaal.’

‘De Parvenu pakt  je vanaf het begin. Met veel humor en rake typeringen word je als lezer het verhaal binnengetrokken…’

Ken jij een Hugo? …ja hoor..  mij dunkt dat ‘statusangst’ een groot thema is in onze maatschappij.  Knap vond ik dat de thema’s, naarmate het boek vordert steeds breder werden en groter… en je je steeds meer in Hugo begon te herkennen ook als je niet in de wereld van banken, commercieel succes en status meedraait. Je plek kennen op de sociale ladder is één aspect maar je plek in de liefde, of in de wereld op zich is een hele andere vraag. Het boek voert verder dan de boventoon van de parvenu. Maar omdat die zo geestig en pakkend is raak je als vanzelf dieper betrokken en kunnen hele verschillende mensen invoegen op allerlei niveaus.

Waar heb je ‘t gelezen? Tussen het koken en de kinderen door, op de bank, in bad en in bed. Kortom, kon het niet wegleggen. In één avond uitgelezen!

Wat is je favoriete passage? Ik had meerdere favoriete passages; voornamelijk die op het kantoor van Hugo. Ik heb een paar keer letterlijk gehuild van het lachen .. met uitgelopen mascara als gevolg. ‘Mam je ziet er niet uit!’….

Aan wie zou je ‘m geven? Allereerst aan mijn boekenclub. Vriendinnen met wie ik lief en leed deel en als we over onszelf zijn uitgepraat praten we over een boek. Het liefst een boek waar je over kunt napraten en die vragen oproept. De Parvenu voldoet aan dat criterium!

Met welke vragen liet het boek je achter? Het boek geeft een goede beschrijving van de tijdgeest en nodigt uit tot het stellen en ook herkennen van veel existentiële vragen. Wie zijn we? Tegenover wie leggen we verantwoording af en voor wie voelen we ons verantwoordelijk? Willen we verantwoordelijk zijn en ons aan iemand verantwoorden?  Waarvoor zijn we op de vlucht? Hebben we genoeg aan onszelf alleen of zoeken we voorbeelden om naar te leven of misschien toch nog een God ergens?  Waar word je gelukkig van? Kortom grote thema’s te over!

De grootste vraag die bij mij bleef hangen en nog steeds leeft :

Hoe kun je zijn wie je bent als je niet weet waar je vandaan komt?  Dat is een vraag die wat mij betreft door het boek specifiek gesteld wordt waar ik niet veel over kan schrijven omdat het teveel weggeeft. Maar mij dunkt dat het ook een algemenere vraag is die breder leeft.  En dit in een tijd waarin veel mensen – in al hun vrijheid- op zoek lijken te zijn naar wie ze zijn en dan vaak ver weg van hun oorspronkelijke wortels (ver van waar ze oorspronkelijk vandaan komen, bevrijd en los van alle instituties zoals familie, kerk, milieu…). Maar daardoor soms wel ‘lost in society’.

Het boek raakt ook aan de paradox van de volledige vrijheid waarin wij leven om eigen keuzes te maken en een eigen weg te zoeken en de beklemmende onvrijheid van de ‘succes’ maatschappij waarin wij leven. Waar ‘statusangst’ bij velen overheerst en onvrij maakt.