De Parvenu is een boek dat in de loop van het verhaal steeds beter wordt. Ik moest eerst even wennen aan de verteltrant. Dat de hoofdpersoon (waarvan ik de flashbacks overigens erg treffend vind) moet nader nader gekenschetst worden en dat er een spanningsboog moet worden opgebouwd ligt voor de hand. Wat mij echter bij tijd en wijle een beetje tegen de haren instreek waren de overdreven beschrijvingen in het begin van het boek. Het werd er (wellicht als bewust gekozen stijlvorm) een beetje dubbelop gelegd. Je moet ervan houden.
Het verhaal is herkenbaar, althans voor iemand die zich in ‘betere kringen’ begeeft. Het thema is universeel en zo oud als de weg naar Kralingen, zo schreef Molière vele toneelstukken en satires met dezelfde themathiek.
Als boek wordt verfilmd, wie moet dan de hoofdrol hebben? Cast: Hugo: Jeroen Spitzenberger of Tijn Docter, Willem: Dirk Zeelenberg of Beau van Erven Dorens.
Met welke persoon in het boek kun je je identificeren? Heulemaal niemand, al heb ik alles gedaan wat Hugo deed, behalve op het dak van mijn huis zitten.
Wat is je favoriete passage? De mooiste scènes in de film, die in elk geval stevig blijven hangen: het uitmaken met Eva en, door merg en been: de keer dat hij zijn moeder bespiedt in het café waar ze hebben afgesproken.
Aan wie zou je ‘m geven? Aan George Roeterdink – een banker afkomstig uit Bathmen, Vincent Overeem – een schrijver, Jeroen van Velzen – een liefhebber en Olivier van Till – aka the Baron…just a few friends from Amsterdam dus.
